ur. 13.10.1916 (Radom) zm. 06.05.1998 (Radom)
starszy strzelec, 72 Pułk Piechoty im. płk. D. Czachowskiego
Syn Władysława i Marii, wychowywał się wraz z trzema siostrami: Zofią, Jadwigą i Barbarą w Radomiu. W 1935 roku rozpoczął naukę w Szkole Rzemieślniczo – Przemysłowej. W trakcie trwania nauki ukończył również kurs przysposobienia wojskowego organizowany przez 72. Pułk Piechoty im. płk. D Czachowskiego.
Przed wojną prowadził spokojne życie pracując na co dzień w Fabryce Broni Radom. Zmobilizowany wiosną 1939 roku, przeszedł przeszkolenie i po złożeniu przysięgi razem z pułkiem w sierpniu wyruszył na pozycje obronne. Przeszedł z pułkiem drogę aż do Pabianic. Tam pułk rozbili Niemcy i Janusz polnymi drogami wrócił do rodziny.
Po powrocie do Radomia podjął znów pracę w fabryce broni przejętej już przez Niemców. Ale postawa patriotyczna nie pozwoliła mu siedzieć bezczynnie. Na terenie zakładu wstąpił do Związku Walki Zbrojnej (późniejszej AK). Niedługo po tym, w 1940 roku został aresztowany przez Gestapo. W wyniku aresztowania trafił do Oświęcimia. Na ręce pojawił mu się wytatuowany numer 17483, który pozostał z nim do śmierci. Po wojnie rozpoczął ponownie pracę w fabryce broni i jako kierownik Rozdzielni Wydziału Remontowego przeszedł na emeryturę w latach 80tych XX wieku. Jednocześnie aktywnie działał w kołach i stowarzyszeniach byłych więźniów politycznych i byłych żołnierzy ukochanej jednostki. Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych za zniszczenie pojazdu pancernego we wrześniu 1939 roku i za niezłomną postawę podczas przesłuchiwań przez Gestapo.
